সম্পাদকীয়, আগষ্ট ২০২২

 

আমি পৃথিৱীৰ বাবে মংগলজনক- হয়! বৰ্তমান পৰিস্থিতিত প্ৰত্যেক মানুহেই নিজৰ মনত এই  চিন্তা প্ৰোথিত কৰিলে পৃথিৱীত মানৱসৃষ্ট পাৰিৱেশিক সংঘাত বহুখিনি দূৰ হ’ব। মানুহেই পাৰিৱেশিক সমস্যাৰ মূল হোতা- এয়া ধ্ৰুব সত্য। আমাৰ নতুন প্ৰজন্মৰ মনত পৰিৱেশ প্ৰতি নিঃস্বাৰ্থ ভালপোৱা জগাবলৈ নেচাৰ্চ বেকনে কৰা এক মহান  প্ৰয়াস  ‘ অহম বসুধাম কৃতে মংগলজনক’। যোৱা প্ৰায় ৪০ বছৰ ধৰি নেচাৰ্চ বেকনে অসম তথা উত্তৰ পূৱ ভাৰতত পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ কাম নিষ্ঠাৰে কৰি আহিছে। নেচাৰ্চ বেকনৰ নেতৃত্বত অসমত কেইবাখনো অভয়াৰণ্য গঠন হৈছে যাৰ জৰিয়তে সংৰক্ষিত হৈছে বহু বন্যপ্ৰাণ। নামনিৰ চক্ৰশীলা অভয়াৰণ্যৰ পৰা আৰম্ভ কৰি উজনি অসমৰ দিহিং পাটকাই ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানলৈ নেচাৰ্চ বেকনৰ প্ৰচেষ্টাৰ সুফল অসমবাসীয়ে প্ৰতক্ষ্য কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। যোৱা প্ৰায় চাৰিটা দশক ধৰি নেচাৰ্চ বেকনে নিৰন্তৰে বন্যপ্ৰাণী সংৰক্ষণৰ সজাগতা সভা, প্ৰকৃতি শিবিৰ, প্ৰশিক্ষণ তথা প্ৰয়োজনত প্ৰতিবাদী কাৰ্য্যসূচী ইত্যাদিৰে পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ আন্দোলন চলাই আহিছে। নেচাৰ্চ বেকনৰ প্ৰকৃতি সংৰক্ষণ আন্দোলনৰ অন্যতম আৰু অনন্য কাম হ’ল প্ৰকৃতি সাহিত্য সৃষ্টি। অসমৰ প্ৰকৃতি আৰু বন্যপ্ৰাণ সম্বন্ধে নেচাৰ্চ বেকনে বহু কিতাপ পত্ৰ সৃষ্টি কৰিছে, যিয়ে প্ৰকৃতি সংৰক্ষণ আন্দোলনক এক বৌদ্ধিক আন্দোলনৰ মাত্ৰা প্ৰদান কৰিছে লগকে সমাজৰ সকলো স্তৰৰ মানুহক এই আন্দোলনৰ অংশীদাৰ কৰিছে। ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ মাজত জ্ঞান সম্প্ৰসাৰণ আৰু সজাগতাত  নেচাৰ্চ বেকনৰ সৃষ্ট প্ৰকৃতি  সাহিত্যৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ আছে।