পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ চেতনাৰে গ্ৰীষ্মকালীন শিবিৰ

এই বৰ্ষৰ জুলাই মাহৰ ৯, ১০, আৰু ১১ তাৰিখে ছয়গাঁও অঞ্চলৰ একমাত্ৰ স্ত্ৰী শিক্ষাৰ অনুষ্ঠান ছয়গাঁও চম্পকনগৰ

ছোৱালী হাইস্কুলত প্ৰকৃতি সংৰক্ষণৰ উদ্দেশ্যেৰে এক গ্ৰীষ্মকালীন শিবিৰ অনুষ্ঠিত হৈ যায়। প্ৰকৃতি সংৰক্ষণ সংগঠন নেচাৰ্চ বেকনে আয়োজিত কৰা এই শিবিৰৰ নাম আছিল ‘মেৰঘৰ–চণ্ডিকা গ্ৰীষ্মকালীন শিবিৰ’। প্ৰায় ৫০ গৰাকী ছাত্ৰীয়ে অংশগ্ৰহণ কৰা এই শিবিৰে ছয়গাঁও অঞ্চলৰ ছাত্ৰ–ছাত্ৰীৰ মনত প্ৰকৃতি সংৰক্ষণৰ চেতনা জাগ্ৰত কৰাৰ দিশত বাটকটীয়াৰ ভূমিকা ল’ব বুলি আমি আশাবাদী। ইয়াৰ আগতেও নেচাৰ্চ বেকনে ছয়গাঁও অঞ্চলত ‘অহম বসুধাম কৃতে মংগলজনক’ প্ৰকল্পৰ অধীনত এলানি কাৰ্যসূচী চলাইছিল। ছয়গাঁও অঞ্চলৰ ইতিহাস অসম প্ৰসিদ্ধ। মেৰঘৰৰ চান্দ সদাগৰ– বেউলাৰ কাহিনীকে ধৰি মা চণ্ডিকাৰ দেৱালয়ৰ মাহাত্ম্যৰে ছয়গাঁও বিখ্যাত। নেচাৰ্চ বেকনে ছয়গাঁওৰ এই গৌৰৱময় ইতিহাসক সুৱঁৰি এই শিবিৰৰ নাম মেৰঘৰ–চণ্ডিকা গ্ৰীষ্মকালীন শিবিৰ ৰাখে। প্ৰকৃতি সংৰক্ষণৰ আন্দোলনত নতুন প্ৰজন্মৰ অংশগ্ৰহণে ইয়াক এক বিশেষ গতিশীলতা প্ৰদান কৰে। নেচাৰ্চ বেকনে আৰম্ভণিৰে পৰাই বিভিন্ন মাধ্যমেৰে যুৱ প্ৰজন্মক পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ প্ৰতি আগ্ৰহী কৰি তুলিবলৈ প্ৰচেষ্টা হাতত লৈ আহিছে। এই গ্ৰীষ্মকালীন শিবিৰ সমূহো তেনে এক মাধ্যম। ছাত্ৰীসকলৰ আধ্যাত্মিক বিকাশ, চেতনাৰ বিকাশ,দলীয় ক্ৰিয়াৰ গুৰুত্ব,  প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি সহমৰ্মিতা , সংৰক্ষণৰ দিশত আমাৰ কৰণীয়, বন্যপ্ৰাণৰ অধিকাৰ ইত্যাদি বিভিন্ন বিষয়ক মুখ্য উদ্দেশ্য হিচাপে লৈ এই শিবিৰৰ আয়োজন কৰা হয়। প্ৰকৃতিৰ প্ৰতিটো উপাদানৰ সম অধিকাৰ সম্পৰ্কে আমি আমাৰ যুৱ প্ৰজন্মক সজাগ কৰিলেহে পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ ধাৰণাটো অধিক দৃঢ় হ’ব। এই মেৰঘৰ–চণ্ডিকা শিবিৰ পৰিচালনা কৰে নেচাৰ্চ বেকনৰ গুৱাহাটী সমন্বয়ক শ্ৰী নৱনীতা শৰ্মাই। ছয়গাঁও চম্পকনগৰ ছোৱালী হাইস্কুলত প্ৰায় ১০ বছৰ ধৰি কাম কৰাৰ পাছত মোৰ এনে অনুভৱ হয় যে আমাৰ দৰে অঞ্চলৰ ল’ৰা ছোৱালীয়ে অসমৰ অৰণ্যক জনা বা বুজাৰ সুযোগ খুব তাকৰ। অভিভাৱক সকলে নিজৰ সন্তানক অৰণ্য ভ্ৰমণৰ সুযোগ হয়তো বিভিন্ন অসুবিধা  বা আৰ্থিক অৱস্থাৰ বাবে দিব নোৱাৰে বা যিসকলে দিব পাৰে তেওঁলোকো এই ক্ষেত্ৰত উদাসীন। ফলত আমাৰ এক বৃহৎ সংখ্যক ছাত্ৰ–ছাত্ৰী অৰণ্যৰ গুৰুত্ব নজনাকৈয়ে আৰু ইয়াৰ আমেজ নোহোৱাকৈয়ে নিজৰ শৈশৱ পাৰ কৰে। আগৰ দৰে অসমৰ গাঁৱে–ভূঞে প্ৰকৃতি প্ৰদত্ত অৰণ্য পাবলৈ নাই, থাকিলেও তেনে অৰণ্যৰ সংখ্যা তাকৰ। এনে ক্ষেত্ৰত ছাত্ৰ–ছাত্ৰী সকলক প্ৰকৃত নিয়ম নীতিৰে অৰণ্য ভ্ৰমণ কৰোৱাতো চৰকাৰ বা সমাজৰ বিভিন্ন সংগঠন সমূহৰ দ্বায়িত্ব হোৱা উচিত। এনে ভ্ৰমণে ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ মনত অৰণ্যবোধ জাগ্ৰত কৰি তেওঁলোকৰ মানসিক উৎকৰ্ষ সাধনতো সহায়ক হ’ব। শিবিৰৰ এই তিনিদিনীয়া কাৰ্যসূচীৰ প্ৰথম দিনা আৰম্ভ হয় ‘অসম তথা উত্তৰ–পূবৰ জৈৱ বৈচিত্ৰ্য’ শীৰ্ষক আলোচনাৰে। য’ত শ্ৰীমতী নৱনীতা শৰ্মাই ছাত্ৰীসকলক অসমৰ আপুৰুগীয়া অৰণ্য, বন্যজীৱ জন্তু, উদ্ভিদ ইত্যাদিৰ সৈতে পৰিচয় কৰোৱাই আৰু ইয়াৰ গুৰুত্ব সম্বন্ধে বিশদ আলোচনা কৰে। বিভিন্ন বান্দৰৰ প্ৰজাতি, হলৌ, বাঘ, গঁড়, শিঁহু ইত্যাদি সম্পৰ্কে হোৱা আলোচনাত শ্ৰীমতী শৰ্মাই ছাত্ৰীসকলক বুজাই যে এই বন্যপ্ৰাণ সমূহৰ বাসস্থান সংৰক্ষণ অবিহনে ইয়াক সংৰক্ষণ কৰাটো অসম্ভৱ আৰু অমূলক। প্ৰকৃতি প্ৰদত্ত অৰণ্য এদিনতে সৃষ্টি নহয়, ইয়াৰ সৃষ্টিৰ প্ৰক্ৰিয়া হাজাৰ–হাজাৰ বছৰ ধৰি চলি থাকে আৰু বন্যপ্ৰাণৰ বাবে ইয়াৰ গুৰুত্ব অপৰিসীম। ইয়াৰ পিছৰ সত্ৰত শিবিৰৰ ছাত্ৰী সকলে ‘প্ৰকৃতি সাহিত্য ‘ শীৰ্ষক সত্ৰত ভাগ লয়। প্ৰকৃতি সংৰক্ষণৰ আন্দোলনক এক অনন্য ৰূপত শক্তিশালী কৰি তোলাত প্ৰকৃতি সাহিত্যৰ ভূমিকা অপৰিসীম। নেচাৰ্চ বেকন এই প্ৰকৃতি সাহিত্যৰ গ্ৰন্থ আন্দোলনৰ বাটকটীয়া। নেচাৰ্চ বেকনৰ সংৰক্ষণ‌‌ আন্দোলনৰ এক শক্তিশালী স্তম্ভ হৈছে প্ৰকৃতি সাহিত্য। শিবিৰৰ ছাত্ৰী সকলক প্ৰকৃতি সাহিত্যৰ সৈতে বিভিন্ন কিতাপৰ লগত পৰিচয় কৰোৱাৰ লগতে‌ নেচাৰ্চ বেকনৰ অনলাইন আলোচনী ‘The Seed’ ৰ বিষয়ে ছাত্ৰীসকলক অৱগত কৰা হয়। প্ৰতিগৰাকী ছাত্ৰীয়ে একোখনকৈ প্ৰকৃতি সাহিত্য বিষয়ক কিতাপ লৈ তাৰ সাৰাংশ ব্যক্ত কৰে। ছাত্ৰী সকলে প্ৰকৃতি সাহিত্যৰ কিতাপৰ মাজেৰে সংৰক্ষণৰ দিশৰ এক নতুন জগতৰ লগত পৰিচয় হয়। মই ব্যক্তিগত ভাৱে বিচাৰো যে আমাৰ বিদ্যালয় সমূহত প্ৰকৃতি সাহিত্যৰ কিতাপ পঢ়াৰ এক আন্দোলন গঢ়ি তুলিব লাগে, কিয়নো ই ছাত্ৰী সকলৰ এক নতুন পৃথিৱীৰ দুৱাৰ মুকলি কৰিব। সংৰক্ষণ, আন্দোলন তথা বিকাশৰ বাবে কিতাপৰ বিকল্প নাই। শিবিৰৰ প্ৰথম দিনৰ সামৰণি পৰে ‘অহম বসুধাম কৃতে মংগলজনক‘ ৰ শপত বাক্যৰে। য’ত ছাত্ৰী সকলে পৃথিৱীৰ বাবে নিজকে মংগলময় কৰি তোলাৰ শপত লয়।